கவிதையும் கவனமும்...

பார்வையற்ற குழந்தை
மரப்படிகளில் இறங்கி வந்து கொண்டிருக்கிறாள்
அவளுக்கு
அது ஒரு பிரச்சனையே இல்லை

அவளாகவே கற்பித்து கொண்ட
இந்த உலகின் ஒழுங்கில்
எழாவது படிக்கு பிறகு
ஒன்பதாவது படி
வராதவரை

பார்வையற்ற குழந்தை
நிதானமாகவே
படிகளிக் இறங்கி கொண்டிருக்கிறாள்

இந்த மனுஷ்யபுத்திரனின் கவிதையில் நீங்கள் உணர்வது என்ன... என்னுடன் விவாதியுங்களேன்....