மஞ்சள் நிறத்தில் ஒரு கோடு...

நீண்ட இடைவேளைக்கு பிறகு மீண்டும் சந்திக்கிறோம்... என்ன செய்வது... முதல் காரணம் இந்திராகாந்தி பல்கலைகழகத்துக்கும் எனக்கும் உள்ள அசைக்க முடியாத பந்தம்... அப்புறம் அலுவக காரணங்கள்... இனிமேல் தொடர்ச்சியாக எழுத முடிவெடுத்துள்ளேன்.. இது ஒரு வகையில் மனதை திருப்திபடுத்துவதான உணர்வுதான் அதற்க்கான காரணம்... கொண்ட வேலைகளுக்கு மத்தியில் ஒரு பொழுதுபோக்கு, யாரையும் தொந்தரவு
செய்யாமல்.

சமீபத்தில் நண்பர்களுடனான ஒரு விவாதத்தில் "Yellow Line Friendship" எனப்படும் ஆண்/பெண் நண்பர்களுடனான நட்பு பற்றி பேசினோம். இது இப்போது உள்ள சமூகத்தில் பரவலாகி உள்ளது. தோழமை தாண்டிய நெருங்கிய உறவுமுறை... ஆனால் எல்லைகள் கொண்ட
நட்பு... என் பெண் நண்பர்கள் சிலர் "Yellow Line" அமைப்பில் உள்ளனர்... எங்களுக்குள் நெருக்கம் உண்டு... எல்லைகளும் உண்டு... ஒரு நண்பர் கேட்டார்... என் பெண் நண்பர்களுடனான உறவு.. " உடல் சார்ந்த ஈர்ப்பா.." .... நான் சொன்னேன்.. "மனம் சார்ந்த ஈர்ப்பு... " .. "இதில் உடல் பங்கேற்பதில்லையா.. "... " மனதை விட குறைவான பங்குதான்.. " ... " அப்போ.. இது காமமா..
காதலா.. "... " நட்பை விட உயர்ந்த.. காதலை விட உயர்ந்த... காமத்தை விட உயிர்ப்பான.. உணர்வு... " "தோளில் சாய்ந்து கொள்வதையும்... கைகளை கோர்த்து கொள்வதையும்... இடுப்பை அணைத்து நடப்பதும்... உம் கண்களுக்கு காமமேயெனில்... விளக்கம்
ஒன்றுமில்லை.... என் பார்வைக்கு... இது நட்பு சார்ந்த ஆளுமை... யாரும் யாரையும் கட்டாயபடுத்துவதில்லை... விருப்பம் கொண்டவர்களிடம் மட்டுமே உள்ள உறவு இது... " அப்புறம் இது பற்றி பேச பெரிய ஆர்வம் யாரும் காட்டவில்லை...பின்னர் ஒரு முறை
கேள்வி கேட்ட நண்பரை ஒரு Java Green Cafeல் அவருடைய தோழியுடன் பார்த்தபோது அவர் புரிந்து கொண்டிருந்தது புரிந்தது. எனினும் யாரும் சுலபத்தில் ஒத்து கொள்வதில்லை. அப்படி இருப்பவர்களையும் சமூகம் கவனிக்கும் தொனி ஒரு காரணம் என்பது என் கருத்து.