அறிமுகம்...

My photo
சென்னை, தமிழகம், India
இலக்கியம், பயணம், மனிதர்கள், இசை, உணவு, நட்பு, சமுதாயம், கலை - இவை என் ஆர்வங்கள். பகிர்தலில் இன்பம் கொண்ட எல்லோருக்கும் நான் நண்பன். என்னை தொடர்ப்பு கொள்ள: muthu.gvmuthu@gmail.com / 9894238404

Tuesday, November 14, 2006

பலி கொள்ளும் சமூகம்

சென்ற வார செய்தி பத்திரிக்கைகளில் கணிப்பொறி சார்ந்த நிறுவன ஊழியர்கள் சிலர் நடுஇரவுக்கு மேலும் கொண்டாட்டமாக இருந்தபோது கைது செய்யபட்டதை கட்டம் கட்டி வெளியிட்டு இருந்தன. போலீஸ் தன் கடமையை செய்ததை பெருமையாக வெளியிட்டு கொண்டது. கலாச்சார பாதுகாப்பு சங்கம் எல்லாம் கட்டம் கட்டி கணிப்பொறி சார்ந்த நிறுவன ஊழியர்களின் கலாச்சார சீரழிவு பற்றி பட்டியல் இட்டன. எல்லாம் பார்க்கும் போது சமூகத்துக்கு ஒரு விதமான குரோதம் பொதுவான கணிப்பொறி சார்ந்த ஊழியர்கள் மேல் இருப்பதை கவனிக்க முடிகிறது. இந்த குரோதத்தின் அடிப்படை காரணம் அவர்களின் சம்பளம். தனக்கு கிடைக்காத பணம் அவர்களுக்கு கிடைப்பதை, அந்த பணத்தை அவர்கள் ஆடி அழிப்பதை பார்க்கும் போது எழும் இயலாமை கோபம். அந்த பணத்துக்கு பின்னால் இருக்கும் வலி யாருக்கும் தெரியாது. வெகு சில வருடங்கள் மட்டுமே அனுபவம் உள்ளவர்கள் அதிகம் சம்பாதிப்பதில்லை. அவர்களின் சம்பளம் நிலையில்லாததும் கூட. கால் சென்டர் ஊழியர்களும், மேலாண்மையிலும் உள்ளவர்கள் மட்டுமே அதிகம் சம்பாதிக்கிறார்கள். இது அந்த வேலையில் உள்ள பளுவை பொருத்து மாற்றம் கொள்கிறது.

படிப்பே இப்போது காசு பார்க்கும் தொழிலை தேர்ந்தெடுக்கும் வழியாக மாறிவிட்டது. தேடி தேடி காசு பார்க்க தான் படிக்க வைக்க படுகிறார்கள். தாய் தகப்பன் பிரிந்து வேலை செய்ய குடும்பத்தாலேயே தூண்ட படுகிறார்கள். நேரம் காலம் பார்க்காமல் வேலை செய்து சம்பாரிக்க கற்பிக்கபடுகிறார்கள். எல்லாம் நடந்தாலும் சமூகம் சொல்லும் "நல்லவன்" வேடத்தையும் போட எதிர்பார்க்கபடுகிறார்கள். ஸ்டெரஸ் எனப்படும் மனச்சோர்வை நீக்கும் சமூக வழிகளை குடும்பம் மட்டுமே தர முடியும். அது டாலருக்கு ஆசைப்படும் முதலாளிகளால் எந்த தொழிலாளிக்கும் கொடுக்க முடியாதது - இன்னும் சொல்ல போனால் அவர்கள் அனுமதிப்பதில்லை - உற்பத்தி மட்டுமே கணக்கில் எடுத்து கொள்ளபடுகிறது - நலன்..! இவன் போனால் இன்னொருவன் என்ற மனநிலை மட்டுமே மிச்சம். மனச்சோர்வை நீக்க உழைப்பவன் தேடும் வழி நிச்சயம் சமூக அமைப்பில் "நல்லது" என்ற பட்டத்தை கொண்டிருக்காது. தன்னிலை மறக்கும் வழிகள் எல்லாராலும் சொல்லி கொடுக்கபடுகிறன. அலுவகத்திலேயே பார்ட்டி நடத்தில் மண்டை சூட்டை தணிக்கிறார்கள். இல்லாத ஆசாமிகள் சொந்த காசில் கொண்டாடுகிறார்கள்.

எல்லாம் தெரிந்தும் பல்லாயிரக்கணக்கான குடும்பங்கள் இவர்கள் சம்பாரித்து கொடுக்கும் காசுக்காக குழந்தைகளை பலி கொடுத்து கொண்டு இருக்கிறது. சேர்ந்தால் போல 10 நாட்கள் விடுமுறை எடுத்தால் இந்த மாத சம்பளத்துக்கு பங்கம் வருமோ என்ற எண்ணம் கொண்ட குடும்பமும், எவன் நலம் எப்படி போனாலும் இந்த மாத டாலர் வருமானம் நிற்க கூடாது என்ற எண்ணம் கொண்ட நிறுவனங்களும் இருக்கும் வரைக்கும் - இத்தகைய வரைமுறை தாண்டிய சம்பவங்கள் நிகழத்தான் செய்யும். மனச்சோர்வை நீக்க மதுவும், மாதுவும், ஆட்டமும் பாட்டமுமே சரி என்ற மனோநிலை மாற குடும்ப அமைப்பும் நிறுவன அமைப்பும் சேர்ந்து செயல்பட்டால் ஒரு மாற்றம் கொண்டு வர முடியும். இதே சமுதாயம் இவர்களை சம்பாரிக்க தூண்டுகிறது. அப்படி சம்பாரிப்பவன் தங்களை போல ஒரு சாதார வாழ்வையும் வாழ வேண்டும் என்ற எதிர்பார்க்கிறது. இது முரண். பொதுவில் பார்க்கையில் எந்த நலம் சார்ந்த நடவடிக்கையும், யார் நலத்துக்கும் இல்லை. தான் செய்யாததை, செய்ய முடியாததை இவனும் இவளும் செய்ய கூடாது என்று நினைக்கும் மனப்பான்மைதான் காரணம்.

அப்படி சமுதாயம் "நல்ல" விதமான மாற எண்ணம் கொண்டவர்கள் கணிப்பொறி சாராத தொழில் அமைப்புகளை மேம்படுத்தட்டும். வாழ்க்கைக்கும் தேவையான பணத்தையும் மனத்தையும் தரும் கல்வியை அமைக்கட்டும். குடும்ப அமைப்பை சரியான வயதில் இளைவர்களுக்கு கொடுத்து சமூக வாழ்வை மேம்படுத்தட்டும். முட்டாள்தனமான மனச்சோர்வை நீக்கும் விதமாக நட்பையும், படிக்கும் பழக்கத்தையும், சுய நம்பிக்கையையும் அதிகபடுத்தட்டும். இத்தனை பணமும் வேண்டாம், "கலாச்சார" சீரழிவும் வேண்டாம் என்று நினைக்கும் குடும்பங்களும் நிறுவனங்களும் சமூகத்தில் மேலோங்குமாயின் இந்த நிலை மாறலாம்... இவை எல்லாம் நடக்காத விஷயங்கள். இவர்களால் முடிந்தது எல்லாம் எல்லா வகையிலும் அடிமைபடுத்தபடும் கணிப்பொறி சார்ந்த ஊழியர்களை முடிந்த போதெல்லாம் அவமானபடுத்துவது ஒன்றுதான்.

1 comment:

Anonymous said...

Excellent....